Narożna kamienica  pod numerem 18 przy ul. Powstańców Śląskich została zbudowana ok. roku 1896, może w 1897 (dokładny rok jej budowy do dziś trudno jest ustalić) w stylu historyzmu z elementami neorenesansowymi. Jest to budowla murowana z cegły pełnej, podpiwniczona, zbudowana na rzucie litery “L”, z elewacjami ozdobionymi cegłą klinkierową i z otynkowanym parterem. Całość bryły została przekryta dachem przypominającym dach “półmansardowy”, z lukarnami  (w tym dwoma otworami okiennymi) zdobionymi naczółkami wokół narożnego ryzalitu zwieńczonego wieżyczką na rzucie koła, przekrytą daszkiem hełmowym.

Elewacje budynku zdobione są bogatą dekoracją sztukatorską, m. in. w formie ozdobnych naczółków nad otworami okiennymi, pilastrów widocznych w narożnym ryzalicie, a także półkolumienek zauważalnych w II kondygnacji, obok prawej, skrajnej, lekko wysuniętej części budowli przypominającej ryzalit zdobiony ciągiem skierowanych w górę lizen podtrzymujących niewielką ściankę szczytową, w której osadzono okienko wychodzące z poddasza, jak również wyraziście widocznym na parterze boniowaniem.

Według dostępnych informacji, we wnętrzu do niedawna działającej restauracji (ok. 2015-2016) mieszczącej się na parterze - w lokalu  o powierzchni użytkowej 350 m² od początku przeznaczonym na działalność gastronomiczną - zachował się wystrój typowy dla sali restauracyjnej z końca XIX wieku, w postaci różnych dekoracji i polichromii. Niestety, trudno jest dziś historykom czy znawcom historii miasta ustalić autora projektu budowli. Jedni przypisują jego autorstwo Franciszkowi Wieczorkowi, który według dostępnych informacji miał być też właścicielem budynku i wspomnianej restauracji, którą otwarto w 1905 roku. Zaś według innej grupy, budynek został zbudowany według projektu Otto Mücke'go i taka też informacja widnieje na uszkodzonej tabliczce wiszącej na prawym skrzydle elewacji frontowej budowli...