W 1910 roku przy ulicy Pańskiej (obecna ul. Żeromskiego) rozpoczęła działalność drukarnia spółki Michała Petersilge, Zygmunta Manitiusa i Alfreda Hessena. Zatrudniali 60 osób. Pożar w roku 1911 spowodował poważne straty. Produkcją została wznowiona dopiero na początku 1914 r. Drukarnią zarządzali wówczas, Z. Manitius i jego szwagier A. Hessen. Wytwarzano tu m. in. wszelkiego rodzaju druki dla handlu, przemysłu, urzędów, podręczniki szkolne, broszury, własne wydawnictwa pedagogiczne, księgi handlowe itp.

Po zakończeniu wojny drukarnię oraz introligatornię i litografię prowadził tylko Z. Manitius, u którego pracowało około 100 osób. Część pomieszczeń dzierżawiło dwóch cudzoziemców, Austriak Artur Schicht i Maksymilian Kern. Prowadzili mechaniczną fabrykę trykotaży. Funkcjonowała także fabryka wyrobów dzianych Oswalda Karoffa.

W okresie II wojny światowej w drukarni Manitiusa (ob. ul. Żeromskiego 87) były drukowane banknoty, które były legalnym środkiem płatniczym w łódzkim getcie, zaś za posiadanie innej waluty groziła kara śmierci. Produkowano je metodą litograficzną. Na trójkolorowym awersie znajdował się nominał oraz rysunek Tarczy Dawida. Dwukolorowy rewers posiadał również nominał oraz rysunek menory. Pierwsze partie banknotów posiadały znaki wodne, z których w późniejszym okresie produkcji zrezygnowano ze względu na koszt papieru. Jednak banknoty o najwyższym nominale - 50 marek dalej wytwarzano ze znakiem wodnym. Wszystkie banknoty przed podróbką były zabezpieczone ukrytymi kropkami. Ich projektantem był Icchak Brauner, ale ostateczną wersję do wydruku wykonał Ignacy Guttman (łódzki architekt pochodzenia żydowskiego) wraz z grafikiem Pinkusem Szwarcem. Warto wiedzieć, że tylko w łódzkim getcie i w Teresinie (Czechy) obowiązywały wewnętrzne środki płatnicze. (uzupełnił: saper1390)

Po wyzwoleniu utworzono w tym miejscu Łódzkie Zakłady Typograficzne. W latach 90. XX w. istniało tu Archiwum Zakładowe Łódzkiego Urzędu Wojewódzkiego. Obecnie z budynku korzysta CBA.