Przy ul. Ligockiej, będącej boczną ul. Tarnogórskiej biegnącej w kierunku Tarnowskich Gór, a odwrotnie do centrum Gliwic ( DK 78 ), w linii lica murowanego ogrodzenia prywatnych posesji została umieszczona kapliczka (a może pierwotnie była wolno stojącą budowlą). Znawcy regionu czy też pasjonaci historii miasta Gliwice określają czas budowy kapliczki na XIX wiek, ale są to tylko przypuszczenia, bo nie jest znana konkretna data jej budowy, może nie co do dnia, ale roku a nawet wieku, stąd przyjmuje się wiek XIX, może nawet z racji stylu budowy.

Mała budowla jest murowana, otynkowana, przekryta dachem dwupołaciowym pokrytym współczesną dachówką ceramiczną typu “karpiówka”. Na środku kalenicy osadzono niewysoką, ażurową wieżyczkę na sygnaturkę (z małą sygnaturką) zwieńczoną niskim daszkiem wieżowym. Naroża kapliczki ozdobiono “słupami” zakończonymi łamanymi daszkami z blendami, ale mogą one służyć również jako element konstrukcyjny ścian, albo po prostu są elementami ozdobnymi lub jedno i drugie.

W otworze drzwiowym osadzono drewniane jednoskrzydłowe drzwi, w dolnej części pełne a w górnej przeszklone, podzielone szczeblinami na mniejsze pola. Otwór drzwiowy zwieńczony jest półkolistym sklepieniem raczej zbliżonym do kształtu eliptycznego. W ściance szczytowej, od frontu, w małej bruździe umieszczono małą figurkę Najświętszego Serca Pana Jezusa. W bocznych elewacjach, w otworach okiennych osadzono po jednym małym okienku i zwieńczono je półkolistymi łukami.

Wnętrze kapliczki jest bardzo skromne. Na wprost drzwi wejściowych, na ścianie wisi krucyfiks z Ukrzyżowanym Chrystuse, umieszczony przed płytką wnęką, tworzącą jakby imitację wejścia do Grobu Pańskiego, w której po bokach “towarzyszą” Jemu, obrazki Matki Boskiej Częstochowskiej i Matki Boskiej z Dzieciątkiem lecz zza szyby są mało wyraźne.