Kościół NMP Wspomożycielki Wiernych zbudowany został w latach 1900-1905 i początkowo pełnił funkcję kościoła filialnego parafii rzymskokatolickiej w Margoninie, w odróżnieniu od kościoła św. Piotra i Pawła, który budowany był dla ewangelików, i dopiero po 1945 r. stał się kościołem katolickim. Dekretem Prymasa Polski, ks. kardynała Edmunda Dalbora, kościół NMP został w 1922 r. podniesiony do rangi kościoła parafialnego. Kościół wzniesiony jest w stylu neobarokowym, na rzucie prostokąta, o trzech nawach. Nawa główna nakryta jest sklepieniem kolebkowym na gurtach. Nawy boczne posiadają sklepienie krzyżowe. Prezbiterium zamknięte jest absydą z przylegającą do niej zakrystią. Od frontu przylega wieża wysoka na 23 m, z hełmem zwieńczonym latarnią. Kościół był remontowany w roku 1950 oraz 2002. Od północnej strony kościoła znajduje się grota Matki Boskiej z Lourdes, która również została odnowiona w 2002 r.