W drodze do tzw. Baszty Romantycznej, położonej na terenie podobno dawnego grodziska, pierwszej lokacji miasta sprzed 1257 roku, naprzeciw dojścia do wspomnianej budowli stoi na niewysokim wzniesieniu kapliczka słupow, z wizerunkami Najświętszego Serca Pana Jezusa i Świętej Rodziny. Trudno będąc w tamtych okolicach tej kapliczki nie zauważyć zwłaszcza, że jest zlokalizowana w przyjemnym dla oka otoczeniu z paproci no i drzew.

Nie udało mi się ustalić daty budowy kapliczki, a może jej przeniesienia, ale można przypuszczać, że stoi minimum od ok. 100 lat, a jednocześnie mogła być fundacją pomysłodawcy budowy Wieży Romantycznej.

Została wzniesiona w formie nawiązującej trochę do neoklasycyzmu (jeśli pochodzi z początków np. XIX wieku, to późnego klasycyzmu) o czym świadczyć mogą widoczne „ryzality”, przyjmujące formę półkolumn o które oparto niewielkiej rozpiętości łuki, a na tych element podstawy, na której osadzono ażurową, względnie zamkniętą blendami wnękę, w których dziś widoczne są wizerunki Najświętszego Serca Pana Jezusa i Świętej Rodziny. Cała kapliczka przekryta jest dwupołaciowym daszkiem, pokrytym współczesną, ceramiczną dachówką, na kalenicy którego osadzono nieduży papieski krzyż.