O tej osadzie wspomina się już w połowie XVI wieku, wtedy to kapituła warmińska zezwoliła osadnikom pochodzącym z Mazowsza, aby karczując lasy przygotowali sobie miejsce pod przyszłe zamieszkanie. W ten sposób zapoczątkowano proces kolonizacji terenu umiejscowionego współcześnie pomiędzy miejscowościami Nowa Wieś i Butryny, jednak formalny przywilej lokacyjny dla wsi Przykop wydany został przez wspomnianą kapitułę dopiero 4 lutego 1575 roku.

Nazwa Przykop funkcjonowała do 1932 r. kiedy to zmieniono ja na niemiecką Grabenau, po wojnie powrócono do starej wersji. Przez tę miejscowość przebiega lokalna droga łącząca wspomniane Butryny i Nową Wieś, i przy tym trakcie, na prywatnych posesjach natkniemy się na trzy typowe warmińskie kapliczki. Są o zróżnicowanych formach architektonicznych ale posiadają pewne wspólne cechy - wszystkie są murowane z czerwonej cegły licowej zachowując styl neogotycki i po części znani są ich fundatorzy. 

Najbardziej barwna wydaje się być kapliczka znajdująca się na kolonijnej posesji przy wjeździe od strony Butryn, wybudowana na początku XX w. przez ówczesnego właściciela pobliskiego gospodarstwa. Charakteryzuje ją wysoka i smukła sylwetka z szerokim cokołem, rozczłonkowanym przez płyciny i opiętym wydatnym gzymsem. W górnej części elewacji frontowej umieszczono przeszkloną niszę, całość nakryta wielospadowym dachem z ciekawie kutym metalowym krzyżem na szczycie.

W centrum wsi kapliczka nieco starsza, pochodzi bowiem z II połowy XIX w. W pewnym sensie jest to to wotum dziękczynne, gdyż została wystawiona po szczęśliwym powrocie ojca rodziny z I wojny światowej. Posiada ona prostopadłościenną bryłę rozczłonkowaną uskokami i fryzami z nieco węższym od korpusu cokołem i stożkowatym dachem z narożnymi sterczynami. Od frontu bardzo ładna, duża wnęka zamknięta pełnym łukiem, wewnątrz figura Maryjna.

Trzecia to kapliczka dzwonniczkowa, wybudowana na przełomie XIX i XX w. i umiejscowiona jest już przy wyjeździe w kierunku Nowej Wsi. Ta budowla posiada dość nietypową formę zwieńczenia, nad elewacją frontową szczyt z trzema sterczynami a nad elewacją tylną nieco wyższa i zwieńczona trójkątnym szczytem ścianka z przepruciem, w którym umieszczono dzwonek. Jeszcze w latach siedemdziesiątych dzwonek był obsługiwany przez właścicielkę domostwa. Dzwoniła codziennie w samo południe wzywając tradycyjnie na Anioł Pański. To bardzo powszechny na Warmii zwyczaj w przypadku tego typu kapliczek.

W 1992 r. wszystkie kapliczki w Przykopie wpisane zostały do rejestru zabytków.