Druga połowa XIX wieku to czas dynamicznego rozwoju Olsztyna, ściśle związany też z wkroczeniem linii kolejowej - nowinki technicznej bezpowrotnie już zmieniającej każde miejsce. Wybudowane wówczas tory kolejowe w sposób naturalny podzieliły miasto na dwie części. Jedna z nich położona po stronie północnej nazwana została Zatorze.

Jest to jedna z najstarszych i bardzo charakterystycznych dzielnic Olsztyna. Czyni to zwłaszcza stara zabudowa, znacznie różniąca się od typu budownictwa bliższego już współczesności. Takim dobrym przykładem jest dokładne przyjrzenie się znajdującej się w południowo - wschodniej części osiedla ulicy Stefana Żeromskiego (do roku 1945 była to Zimmer-Straße). Nadal możemy tu odnaleźć wiele kilkupiętrowych budynków mieszkalnych wybudowanych z czerwonej cegły, pochodzących z początku XX wieku. Wiele takich kamienic rozmieszczonych wzdłuż ulicy posiadało dodatkowo niewielkie zabudowania spełniające rolę małych garaży, szop czy pomieszczeń socjalnych. Jedno z nich pełni rolę gołębnika, i jest to chyba taki ostatni obiekt w Olsztynie.

Mimo uchwały Rady Miasta o zakazie trzymania zwierząt w budynkach gospodarczych na terenie miasta, w jakiś dziwny sposób przepisy omijają to miejsce. Budowla ta znajduje się na tyłach kamienicy znajdującej się na skrzyżowaniu ulic Żeromskiego i Sienkiewicza, graniczy z targowiskiem miejskim. Można by rzec iż często używane określenie „Magiczne Zatorze”, nabiera tutaj szczególnego i zrozumiałego znaczenia.