W Sielcu koło Staszowa, około sto metrów od szosy Staszów – Stopnica, przy drodze do Stefanówka, znajduje się dawny zbór ewangelicko - reformowany. Od 1980 roku to rzymskokatolicka kaplica należąca do parafii w Koniemłotach. Zbór wybudowany został w 1781 roku z fundacji księcia Augusta Czartoryskiego. Ma prostą bryłę z ozdobną fasadą, wystrój wnętrza skromny. Na zewnętrznej ścianie wmurowano dwie tablice: jedna poświęcona jest Izabeli Lubomirskiej, druga zaś pamięci poczmagistra Rossa. To ciekawy zabytek staropolskiej poezji epitafijnej, niestety dzisiaj już bardzo słabo widoczny.

Pierwszego i drugiego maja 1777 roku obradował w tym zborze synod, na którym uroczyście podpisano unię pomiędzy reformowanymi, a luteranami. To dzięki wspólnocie kalwińskiej ta mała wieś znalazła miejsce na stałe w historii polskiej reformacji. Ewangelicy pojawili się w Sielcu zapewne w XVI wieku, kiedy to rozwijała się tu reformacja. Po kolonistach niemieckich zachowało się jeszcze kilka budynków mieszkalnych charakterystycznych dla ich budownictwa.

Wokół obiektu znajduje się przykościelny cmentarz. Popadł w całkowitą ruinę. Gromadzono na nim pod koniec XIX wieku pozostałości z innych niszczejących ewangelickich nekropolii z terenu Małopolski. W latach powojennych kościół i teren cmentarza został zdewastowany. Pod koniec lat 90. XX wieku najlepiej zachowane nagrobki przewieziono do lapidarium w Żychlinie kolo Konina,gdzie są do dziś.