Miasto od XIII/XIV wieku leżało przy głównym szlaku handlowym wiodącym z Ukrainy przez Małopolskę i Bramę Morawską na południe Europy. Przez wieki wędrowały tędy tabory z wszystkimi towarami przewożonymi tranzytem, a szczególnie „pociągi” wozów przewożących beczki z „ognistym węgrzynem” i solą z Bochni i Wieliczki. Pobierane przez urzędników w dawnym grodzie ustanowione cło książęce, pozwalało na rozwój przyszłego miasta. Od XV, XVI wieku przejeżdżające tym szlakiem ciężkie wozy, rujnowały systematycznie lokalne drogi, co zmuszało rajców do zlecania ciągłych, kosztownych napraw, które rekompensowano z uzyskiwanych środków. 

W XVI-XVIIw. naprzeciwko zamku umieszczono cesarski skład soli, który stanowił jednocześnie miejsce odpoczynku wozaków, koni oraz magazyn soli. W 1722r. skład i magazyny znalazł swoje miejsce w północno -zachodniej pierzei rynku, w kamienicy na jego rogu, u cesarskiego urzędnika - faktora Greupnera. Zabudowań tych nie oszczędził pożar miasta w 1748r. Kamienicę jednak szybko odbudowano jako murowany, piętrowy narożny dom ze znajdującym się w podwórzu zapleczem w postaci oficyny, stajni i magazynu.

Skład soli w Pszczynie istniał do XIX wieku. W 1807r. dom przeszedł na własność Johanna Pfaffa, osobistego lekarza księcia Fryderyka Anhalta-Kőthena, potem zamieszkał tu oficer śląskiego regimentu ułanów Carl Rőhrdansz, a w 1876r. prawnik, radca królewskiego Sądu Powiatowego w Pszczynie Antoni Jüttner. W latach 1909 kamienicę nabyła rodzina Fricke. Richard Fricke, prowadzący jednocześnie restaurację kupiec, oprócz handlu artykułami spożywczymi polecał jako swoją specjalność wina węgierskie oraz niemieckie i francuskie szampany. W 1933r. w kamienicy funkcjonował lokal gastronomiczny, a w zabudowaniach mieścił się skład artykułów kolonialnych, win i likierów.

Od nazwiska właściciela tej kamienicy Fricke`go do kamienicy przylgnęła nazwa „Frykówka” i przetrwała ponad wiek do dziś dzień. Tradycji stało się zadość i obecnie mieści się tu restauracja o nazwie „Frykówka”.