Pod koniec XIX w. port i stocznie w Gdańsku intensywnie się rozwijały, co zmuszało do budowy odpowiednich ciągów komunikacyjnych, także kolei. Ponieważ przeprowadzenie nowej linii kolejowej przez zabudowę Nowego Portu nie było możliwe, zdecydowano o utworzeniu linii docierającej do terenów portowych od wschodu (dzisiejsza linia 226). Jej częścią jest most nad Martwą Wisłą w gdańskiej dzielnicy Przeróbka.

Most otwarto w 1905 r. umożliwiając przejazd pociągów jednotorową linią i przejście pieszych. Ze względu na ożywiony transport rzeczny środkowe przęsło mostu było obracane. Dokonywało tego dwóch ludzi siłą własnych mięśni (przez liczne przekładnie rzecz jasna). W czasie II wojny światowej most nie uległ zniszczeniu (choć widać na nim do dziś ślady pocisków), ale zburzenie pobliskiego drogowego zwodzonego Mostu Siennickiego i odbudowa go jako stałego spowodowało zatrzymanie ruchu większych jednostek pływających, a tym samym zarzucenie otwierania mostu kolejowego. Niekonserwowany mechanizm uległ nieodwracalnemu zniszczeniu.

Na moście miał miejsce wypadek kolejowy: w 1922 r. maszynista nie zauważył zamknięcia przeprawy kolejowej i wraz z parowozem utonął w Wiśle. W 2015 rozpoczęły się prace nad budową nowej przeprawy; po jej wykonaniu stary most zostanie rozebrany – nie jest on wpisany do rejestru zabytków.