Niedaleko dworca kolejowego, naprzeciw rampy towarowej (dziś częściowo zaadaptowana na cele handlowe0 znajduje się dość ciekawa kamienica. Za datę jej wzniesienia znawcy architektury uznają okres między 1897 a 1909 rokiem. Jest to budowla dwukondygnacyjna z użytkowym poddaszem, przekryta dachem zbliżonym do półmansardowego.

Lewa, narożna część budynku zaakcentowana jest czymś w rodzaju wysuniętego ryzalitu z arkadowymi wejściami do wnętrza, a w narożnej części zakończona czymś w rodzaju wieży przekrytej baniastym dachem. W części poddasza lekko wystaje daszek przypuszczalnie chroniący dolne części elewacji przed wpływami atmosferycznymi. Ponad nim w otworze okiennym osadzono współczesną stolarkę okienną, która otoczona jest konstrukcją drewnianą nawiązującą do “muru pruskiego”.

W prawej narożnej stronie widoczne jest ciekawe rozwiązanie budowlano-konstrukcyjne w postaci “nakładających się” na siebie ryzalitów z tym, że ten nieco z tyłu, lekko wysunięty jest względem przedniego tzw. “dominującego”. Ten tzw. “dominujący” przekryto wystającą częścią poddasza w formie przypominającej którąś z budowli typu gospodarczego zlokalizowaną gdzieś na terenach Pomorza Gdańskiego, Warmii, Mazur lub skansenów w tych regionach.

Ta “część poddasza” wykonana została w konstrukcji nawiązującej do “muru pruskiego” a przekryto ją daszkiem przypominającym naczółkowy odmiany północnej, czyli z naczółkiem bez tzw. daszka przyzbowego, spotykanego na terenie wspomnianych regionów Polski. Część przyziemia ozdobiono kamienną okładziną a elewację - miejscami roślinnymi motywami.