Niemal w samym środku goczałkowickiego uzdrowiska, między terenem szpitala uzdrowiskowego a prywatnymi posesjami znajduje się nieduża kaplica, schowana za miejscowym pawilonem handlowym. Została wybudowana jako wotum wdzięczności za wyzdrowienie kilkunastoletniego chłopca, syna dziedziców folwarku, w obecnej części Goczałkowic, ale jeszcze nie mającej szerokiej właściwości zdrojowej.
W roku 1856 władze pruskie zaczęły szukać źródeł solanek - które miały i niewątpliwie mają do dziś - dobre właściwości na schorzenia górnych dróg oddechowych. W latach 1860-62 wzniesiono na tym terenie pierwsze pawilony uzdrowiskowe. Kapliczkę wybudowano w roku 1866, lecz dokładnie nie wiadomo kiedy nastąpiło uzdrowienie wspomnianego chłopca. Kapliczka powstała później niż pierwsze pawilony, a daty uzdrowienia “źródła” ani też przekazy ustne nie podają. Wówczas można by było powrót do zdrowia syna dziedziców folwarku skonfrontować z właściwościami leczniczymi terenu obecnego “Zdroju” ( Goczałkowice-Zdrój ).
Kapliczka jest murowana, otynkowana, przekryta dwupołaciowym dachem, z tylną półokrągłą absydą, którą przekryto dachem wielopołaciowym. Dach pokryto współczesnym gontem koloru czerwonego. Wzniesiona jest na planie prostokąta. Od elewacji frontowej do wnętrza kaplicy prowadzi przedsionek, będący jakby powtórzeniem elewacji frontowej. Ściana frontowa przedsionka, wraz ze ścianą szczytową w elewacji głównej zdobione są pod okapem arkadkami. W ścianie frontowej przedsionka osadzono dwuskrzydłowe drzwi płycinowe zakończone półokrągłym łukiem. W ścianie szczytowej elewacji frontowej, pod arkadkami osadzono małe, okrągłe okienko.
Od frontu, na połączeniu kalenic zamontowany jest mały daszek z dzwonkiem (zwykle jest montowany na połączeniu kalenic mniej więcej w połowie) i w małej wieżyczce na tzw. sygnaturkę. Nad daszkiem z dzwonkiem osadzono metalowy krzyż. Elewacje boczne podzielono jakby na trzy pola każdą. Osadzono w nich niewysokie okna, po trzy z każdej strony, jednak środkowe to nie okna, a blendy. Otwory okienne zakończone są półokrągło, a nad nimi na całej szerokości, pod okapem elewację okalają arkadki. Pola, w których osadzono stolarkę okienną między sobą dzielą proste ryzality.
Wewnątrz, w ołtarzu głównym znajduje się obraz przedstawiający osoby, które doznały uzdrowienia w latach 1862-63, a także sceny przedstawiające widoki w okolicach ówczesnych Goczałkowic ( jeszcze nie “Zdrój” ). Na pierwszym planie widać dwóch prawdziwych mieszkańców, którzy zostali uzdrowieni, w tle rozciągają się pasy Beskidu Śląskiego i Żywieckiego, w pobliżu staw Maciek (największy) i fragment rzeki Wisły.
Dziś w kaplicy Matki Bożej Uzdrowienia Chorych, w dniu 13. każdego miesiąca, tj. od maja do października, odprawiane są nabożeństwa w dniach objawień fatimskich.