Widoczny z trasy, relacji Gliwice - Sośnicowice - Kędzierzyn-Koźle (DW 408) budynek sakralny, to nic innego jak dawny kościół ewangelicki, a dziś kościół katolicki, filialny pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego. Budowlę postawiono w miejsce poprzedniego, o konstrukcji drewnianej, pochodzącego z 1775 roku. W 1970 roku został przyznany katolikom, a w 1971 poświęcony św. Maksymilianowi Marii Kolbemu.

Jest to skromna budowla, aczkolwiek jeśli data budowy budowli jest trafna, to można rzec, iż styl jaki reprezentuje to klasycyzm. Elewacja frontowa jest najbardziej w tym przypadku zdobiona. Posiada nad wejściem portyk, z kolumnadą w środku tympanonu widoczny jest symbol Boga, a za portykiem wznosi się niewysoka wieża, przeryta lekko spłaszczonym cebulastym dachem, na którym osadzono krzyż. Dzwonnica ozdobiona jest na rogach gładkimi kolumnami, z małą podstawą i niedużą, bez ozdób głowicą. Portyk jakby podtrzymywany jest wysuniętymi przed lico muru wysuniętymi jego fragmentami, tworzące zarys przedsionka. W nich osadzono prostokątne okna, podzielone na cztery pola. Wysunięte przed lico fragmenty murów są boniowane.

Elewacje boczne jakby podzielono na trzy pola, a w nich osadzone są parami nieduże, prostokątne okna na dole, a u góry nad nimi, po jednym symetrycznie nad każdą parą półokrągłe, nawiązujące swym kształtem do powiek ludzkiego oka. Środkowa część elewacji bocznej jest lekko wysunięta przed lico muru i tworzy jakby pseudoryzalit. Korpus świątyni przekryto dachem czteropołaciowym, a jego część pomocnicza lub prezbiterium przekryto dachem o trzech połaciach. Wszystkie połacie dachu pokryto współczesną dachówką ceramiczną koloru czerwonego, typu karpiówka. Wnętrze małego kościoła jest dla mnie osobiście zagadkowe, gdyż zawsze kiedy oglądam świątynię, ta wciąż jest przynajmniej dla mnie zamknięta...