Zbąszynek jest dziś miastem, które rozwinęło się z osady kolejowej, która powstała w latach 1923-1939. Niemcy, które przegrały I wojnę światową, po utracie terenów Wielkopolski zmuszone zostały do stworzenia nowych ośrodków granicznych na istniejących liniach kolejowych.

Zbąszyń (niem. Bentschen) stał się polską stacją graniczną, a po drugiej stronie granicy zyskał nowego sąsiada nazwanego Nowym Zbąszyniem (niem. Neu Bentschen). Niemcy przy granicy z Polską zbudowali duży węzeł kolejowy wraz z zapleczem. W jego skład wchodziła także wieża ciśnień zbudowana w 1927 r., oddalona około 200 metrów od budynków stacyjnych.

Imponujący, liczący 33,5 m obiekt w szczycie mieścił dwa zbiorniki wody o pojemnościach 0,25 i 0,5 tys. m³. Większy służył zaopatrzeniu w wodę lokomotywowni, mniejszy zaś zasilał nią stację i osiedle. Od czasu likwidacji taboru zasilanego parą wieża straciła na znaczeniu. Jest jednak wizytówką Zbąszynka widoczną z daleka dla osób zmierzających do kolejarskiego miasta.