1 września 1939 r. hitlerowskie Niemcy zaatakowały Polskę rozpoczynając II wojnę światową. Niemiecka armia, znacznie lepiej uzbrojona od wojsk polskich szybko zajmowała tereny Polski i zbliżała się do Warszawy. Wycofujące się polskie oddziały przebijały się w kierunku broniącej się stolicy. Na jej przedmieściach doszło do wielu zaciętych bitew. Jedna z nich miała miejsce 19 września 1939 r. pod Falenicą.

We wrześniu 1939 r. oddziały 13 Dywizji Piechoty Strzelców Kresowych po ich porażce w bitwie pod Tomaszowem Mazowieckim podjęły próbę przebicia się Warszawy od strony Falenicy i Miedzeszyna. Wraz z żołnierzami 3 Lubelskiego Dywizjonu Artylerii Konnej ułani stoczyli zacięty bój z Niemcami w dniu 19 września 1939 r. W jego czasie poległo kilkudziesięciu polskich żołnierzy. Pozostali podjęli próbę przeprawienia się przez Wisłę. Udało się to około 600 żołnierzom, ale w trakcie przebijania się kilkuset poległo na terenie Zerznia i Błot. Około 1700 Polaków dostało się do niemieckiej niewoli.

Pamięci żołnierzy polskich walczących pod Falenicą 19 września 1939 r. poświęcono niewielki pomnik odsłonięty w 1990 r. w 51 rocznicę bitwy. Pamiątkę ufundowało Towarzystwo Miłośników Falenicy.