Święty Marcin to najsławniejsza ulica stolicy Wielkopolski, Poznania. Początki swego istnienia ma w XIII w., gdy wokół kościoła św. Marcina powstała osada o tej właśnie nazwie. Do początków XX w. kończyła się Bramą Berlińską. Po jej rozebraniu w 1901 r. arterię przedłużono do torów kolejowych. W pierwszych latach XX stulecia pierzeje nowego odcinka zabudowano okazałymi i reprezentacyjnymi kamienicami.

Wśród kamienic nowego odcinka południowej pierzei Św. Marcina wyróżnia się dom noszący numer 39. Wzniesiono go 1905 r. w modnym na przełomie XIX i XX w. stylu neorenesansowym. Otrzymał ceglano-tynkowaną fasadę ozdobioną delikatnymi detalami sztukatorskimi. Nad przejazdem bramnym na całej wysokości kamienicy biegnie wykusz zwieńczony renesansowym szczytem. Fasadę budynku poddano w XXI w. rewitalizacji.

Kamienica przy Św. Marcinie 39 jest zabytkiem wpisanym do rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa 22 października 1991 r. decyzją A-346 (ID NID nr 654591).