Wiele przydrożnych kapliczek, ma to do siebie, że najważniejsze informacje ukryte są na ich tyłach. Tak jest właśnie z tą kapliczką, kapliczką znajdującą się w odległej od Przasnysza o około 10 kilometrów Szli. Pierwsze informacje o niej pochodzą z końca z końca XV wieku. O XVI stuleciu wiadomo, że wieś była we władaniu królewskim, początkowo w starostwie ciechanowskim, a następnie - przasnyskim. Wówczas to nazwa jej brzmiała Slya. Przywilej wójtostwa dzierżyli Chełchowscy. I tak było do roku 1795, kiedy to tereny te znalazły się w zaborze pruskim. Od 1815 r. w Królestwie Polskim, zaś od od 1918 w wolnej Polsce.
Kapliczka stoi - jadąc od Przasnysza - na początku wsi, patrząc zaś na numerację domów - na końcu. Ustawiona jest na ściętym, betonowym kopczyku, na którym wykonano metalowy płotek; na jego przodzie (do furtki wejściowej prowadzą betonowe schodki) przymocowano trzy bukiety sztucznych kwiatów. Kwiatami otoczona jest także sama kapliczka. Czteropoziomowa, nakryta czterospadowym daszkiem zwieńczonym metalowym krucyfiksem. W ostatnim - o prostych ścianach - segmencie postumentu, czyli tym stanowiącym o jej nazwie - latarnia, umieszczono trzy okienka: we frontowym - figurkę Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej; w bocznych - dwa wyblakłe do tego stopnia obrazki, że nie jest możliwym rozpoznać, co się na nich znajduje.
Na tylnej ścianie umieszczono w czarnej barwie krzyż na tle porcelanowej mozaiki (notabene przyozdabiające wszystkie cztery powierzchnie najwyższego członu) z umieszczoną nad ramieniem poziomym datą 1831. Rok ten upamiętnia także walcowata kapliczka pomorowa w Drążdżewie. Obie one wystawione zostały na pamiątkę panującej wówczas epidemii. Patrząc na kapliczkę w Szli, widać, że nie pochodzi ona z przedmiotowego, 1831 roku. Czy została odnowiona niedawno, kiedy wyremontowana, kto ją odrestaurował - nie wiem? Na ustalenie tego nie starczyło mi w niedzielę czasu.
Oprócz niej, w Szli, zainteresowani świątkami przydrożnymi zwanymi inaczej przydrożną małą architekturą sakralną, znajdą: kapliczkę z 1952 roku, krzyż drewniany oraz kilka krzyży przydrożnych, z których najstarszy nie posiada jednak na swoim cokole daty.