Prawa strona ulicy Kopernika, położonej naprzeciwko kościoła Serca Jezusowego, do 1945 r. na odcinku między obecnymi ulicami Piłsudskiego i Mickiewicza zabudowana była willowymi kamienicami należącymi do rodziny Scholzów. Numer 5 należał do Alberta Scholz, numer 6 do Paula a numer 9 do Bruna. Po zawierusze wojennej przetrwała jedynie kamienica należąca do Alberta, olsztyńskiego radcy budowlanego i przedsiębiorcy, a także współtwórcy planu powstania Kanału Wschodniego. Niestety obecnie postać niemal całkowicie zapomniana.

Budynek wzniesiono w 1909 r. na rzucie litery U jako obiekt murowany i otynkowany, dwupiętrowy z mansardą i podpiwniczony. Wykwintnego smaku tego obiektu dodaje umieszczona w prawym narożniku kryta kopulastym daszkiem wieżyczka, a także wielopołaciowy łamany dach nad korpusem. Warto tez zwrócić uwagę ma gustownie dekorowane loggie i suterenie o półkoliście sklepionej wnęce, natomiast pewną tajemniczość zawiera wodniacka treść ozdób umieszczonych w elewacji.

Jedna z wersji mówi że odnoszą się one do wspomnianego już planu budowy Kanału Wschodniego (Ostkanal), który miał połączyć Wisłę z systemem jezior mazurskich, plan ten jednak nie został zrealizowany. Według innej relacji powód umieszczenia kotwicy na murach kamienicy miał ścisły związek z sąsiedztwem wybudowanego w latach 1901-1903 kościoła Serca Jezusowego, kotwica w kulturze wczesnochrześcijańskiej symbolizowała bowiem nadzieję. Dziś nikt tego już nie wyjaśni, pozostała tylko oficjalna nazwa tego budynku jako „Dom Pod Kotwicami”.

Od samego początku powstania dom był przeznaczony na mieszkania wynajmowane zamożnym lokatorom, zamieszkiwali w niej m.in. radcy olsztyńskiej rejencji, dyrektorzy różnych instytucji, lekarze i nauczyciele. Sam właściciel posesji wraz z rodziną mieszkał przy tej samej ulicy pod numerem 9, po jego śmierci kamienicę odziedziczyła jego żona Anna Scholz. Po 1945 r. budynek zamieszkiwali indywidualni lokatorzy, później mieścił się w nim internat Technikum Kolejowego. Po likwidacji internatu dokonano gruntownego remontu i obecnie jest siedziba Prokuratury Rejonowej Olsztyn – Południe. Ta pięknie zachowana budowla nie jest formalnie zabytkiem, objęta jednak została ochroną konserwatorską.