Początek XVIII w. dla Olsztyna, z powodu wybuchu epidemii dżumy był bardzo tragicznym okresem. Według kwestionariusza sporządzonego wiele lat po tych wydarzeniach oblicza się, że w latach 1709 – 1710 zmarło 2000 osób. Na ówczesne czasy była to liczba, która w znacznym stopniu sprawiła iż miasto było niemalże opustoszałe a kilka wsi w pobliżu Olsztyna po prostu przestało istnieć. W roku 1737 mieszkańcy postanowili upamiętnić ofiary zmarłe podczas zarazy wystawiając piaskową figurę przedstawiającą Chrystusa dźwigającego kulę ziemską.

Pierwotnie statua ta została ustawiona na obrzeżach ówczesnego Górnego Przedmieścia, obok domu zadżumionych i między grobami istniejącego tu wówczas cmentarza. Dzisiaj to miejsce znajduje się u zbiegu ulic 1 Maja i Bogumiła Linki. Figurę wykonano w stylu barokowym co podkreślają łagodnie wygięta poza, lekkość i symetria rzeźby oraz bogate draperie szat. Dzieło przedstawia Jezusa unoszącego prawą rękę w geście błogosławieństwa, lewa ręka podtrzymuje symbolicznie kulę ziemską. W miejscu swojego pierwotnego ustawienia figura przetrwała aż do roku 1949 r. kiedy to nowe władze postanowiły zdemontować pomnik i wywieźć na wysypisko gruzu.

Dzięki staraniom ówczesnego konserwatora zabytków odnaleziono posąg, zabrano z gruzowiska i ustawiono na skwerze przy kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa gdzie stoi do dnia dzisiejszego. Niestety za uratowanie tego najstarszego pomnika w Olsztynie wspomniany konserwator przypłacił utratą pracy. W późniejszych latach posąg uzupełniono o elementy kute; krzyż na kuli oraz promienistą aureolę na głową postaci. Pod koniec XX w. figura przeszła gruntowną renowację, natomiast miejsce jej dawnego usytuowania w 2003 r. oznaczono pamiątkowym głazem.