W XIX w. na terenie Lasu Miejskiego nieopodal jeziora Długiego wybudowano oczyszczalnię ścieków opartą na technologii Imhoffa. Dziś przy ul. Leśnej na miejscu dawnej instalacji jest tylko zlewnia ścieków, która według zapewnień wkrótce również przestanie istnieć. Ostatnim śladem dawnej oczyszczalni był wzniesiony w 1899 r. budynek administracyjno – socjalny, niestety od kilkudziesięciu nie zagospodarowany, opustoszały i popadający w ruinę.

Mimo że obiekt miał właściciela bo zarządzało nim Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji, to groziło mu nawet wyburzenie gdyż znajdował się on w tzw. strefie oddziaływania biologicznego oczyszczalni. Na pomoc w zachowaniu tego miejsca przyszło Stowarzyszenie na Rzecz Ochrony Krajobrazu Kulturowego Mazur „Sadyba” i w 2006 r. na wniosek tego stowarzyszenia obiekt został wpisany do rejestru zabytków. Jednocześnie rozpoczęto przygotowywanie dokumentacji i potrzebnych zezwoleń które pozwoliły by dokonać gruntownej renowacji oraz oczywiście szukano środków umożliwiających dokonanie tej operacji. Całkowity remont zakończył się jesienią 2011 r.

Budynek posiada szkieletową konstrukcję z ceglanym wypełnieniem, powierzchnia użytkowa to 107 mkw. Taka ciekawa architektura to już niestety rzadkość na terenie Olsztyna. W przeszłości dom ten spełniał funkcję służbowego mieszkania zarządcy oczyszczalni ścieków. Qspółcześnie trzeba na niego patrzeć jako oryginalny obiekt na mapie spaceru związanej z XIX-wiecznymi urządzeniami kanalizacyjnymi miasta, jest to więc dość cenny i unikalny punkt związany z historią techniki w Olsztynie.

Budynek nadal pozostaje własnością spółki wodociągowej i będzie służył jako zaplecze gospodarcze i socjalne pracowników. Warto nadmienić iż obok niego znajduje się jeszcze jeden zabytkowy obiekt zajmowany obecnie przez obsługę zlewni ścieków. Po likwidacji zlewni planuje się również odrestaurowanie tego budynku i przeznaczyć go na filię Muzeum Techniki, które powstanie w pomieszczeniach dawnego tartaku przy ul. Knosały.