Buk jest jednym z miast Wielkopolski położonym na Pojezierzu Poznańskim (Wielkopolskim), na zachód od Poznania. Miasto liczy ponad 700 lat. Prawa miejskie otrzymał według różnych źródeł albo około 1257 lub w 1289 r. z nadania Przemysła II. Swoją nazwę według legendy zawdzięcza bukowym borom, w których miał umrzeć w czasie polowania Mieszko I.

Buk przeżywał okres rozwoju w XV i XVI w. W tym czasie stał się ważnym ośrodkiem rzemieślniczo-handlowym, a wiodącym rzemiosłem było sukiennictwo. W następnych wiekach miasto nękane pożarami i zarazami oraz niszczone w czasie wojen szwedzkich straciło na znaczeniu. Dopiero XIX wiek i budowa linii kolejowej z Poznania w kierunku Niemiec pobudziły ponownie rozwój Buku.

Miasto zachowało do dziś czytelny układ urbanistyczny z czasów średniowiecznych, ale jego zabudowa ma w większości około 100-letnią metrykę. W 1858 r. miasto nawiedził rozległy pożar, który zniszczył większość domów. Ofiarą płomieni padła także siedziba władz miejskich stojąca pośrodku rynku.

Przystępując do odbudowy miasta, podjęto decyzję o nowej lokalizacji ratusza. Wzniesiono go w narożniku rynku, z którego wybiegają ulice Ratuszowa i Poznańska. Prace budowlane trwały w latach 1897-1898, a prowadzili je przedsiębiorcy budowlani G. Kosicki i C. Ritter. Nowy, piętrowy ratusz zbudowano z czerwonej ceramicznej cegły, a zdobienie elewacji stanowią tynkowane obramowania okien oraz boniowany parter. W zwieńczeniu budynku wyróżniają się dwa szczyty. Jeden znajduje się nad wykuszem w narożniku obiektu. Na nim umieszczono tarczę zegarową. Na drugim szczycie wieńczącym elewację od strony ulicy Poznańskiej znalazł się herb miasta.

Neorenesansowy ratusz stojący przy Placu Przemysława, stanowiący jedną z atrakcji Buku, ujęty został w Gminnym Programie Opieki nad Zabytkami.