Park Łazienkowski – jeden z najbardziej znanych i opisywanych parków polskich, można na pewno zaliczyć do najpiękniejszych parków europejskich. Wspaniała, harmonijna kompozycja stawów i kanałów, architektury oraz starych drzewostanów, sprawiają, że cieszy się on ogromną popularnością. Jego roślinność, układ wodny i architektura, kształtowane były na przestrzeni XVIII i XIX w. W obecnej swej postaci jest to park krajobrazowy z zachowanymi elementami ogrodu francuskiego. Jak większość zabytkowych parków Warszawy, położony jest na Skarpie Wiślanej, zajmując jej taras górny, samo zbocze, a także tereny podskarpowe. Układ ten poza walorami krajobrazowymi, stwarza także zróżnicowane warunki dla przyrody parku, pozwalając na urozmaicenie szaty roślinnej i fauny zasiedlającej park.
Przeprowadzona w latach 70-tych ubiegłego stulecia inwentaryzacja zieleni, wykazała obecność około 300 gatunków i odmian drzew i krzewów. Można stwierdzić, iż twórcy parku łazienkowskiego z końca XVIII w., wykorzystali niewątpliwie istniejące tu drzewostany, będące pozostałością porastających niegdyś tereny skarpy i podskarpia liściastych lasów grodowych i łęgowych. Do naszych czasów zachowały się pojedyncze egzemplarze tych drzew, które liczą sobie 250-350 lat. Do takich należą niewątpliwie 2 dęby szypułkowe rosnące na widokowej polanie w pobliżu budynku Palmiarni, niektóre topole białe oraz potężne jesiony.
Wymienione drzewa są pozostałością lasów łęgowych, porastających niegdyś dolinę Wisły. Skład gatunkowy drzew i krzewów pochodzenia rodzimego wskazuje, że twórcy parku, na przestrzeni XVIII i XIX wieku, kierując się warunkami siedliskowymi, wprowadzili drzewa i krzewy w takim składzie, w jakim rosną one w stanie dzikim w podobnych warunkach. Dlatego też nad brzegami wód rosną olchy czarne, w ich pobliżu, a terenach wilgotnych i żyznych spotykamy sędziwe topole białe i czarne, jesiony wyniosłe. Na terenach o mniejszym nawilgotnieniu spotykamy dęby szypułkowe, graby i lipy drobnolistne.
O naturalności drzewostanów parkowych świadczy nieomal całkowity brak sosny zwyczajnej, która na tego typu siedliskach nie występowała, chyba że została wprowadzona tam przez człowieka. W Łazienkach znajduje się także szereg drzew i krzewów rosnących w Polsce, nie występujących jednak w jej części środkowej, a więc i w okolicach Warszawy. Aby bardziej naświetlić bogactwo gatunków i odmian drzew i krzewów należy wymienić kilkanaście przykładów. Występują tu mianowicie: - jodły: pospolita, kaukaska, wielka, kalifornijska; - klony: polny, okrągłolistny, Ginnala, jesionolistny, francuski, pospolity, kulisty, jawor, srebrzysty, tatarski; - kasztanowce: czerwony, biały, żółty; - brzozy: papierowa, brodawkowata, topololistna; - świerk: pospolity, Engelmana, syberyjski, biały, ajański, serbski, kaukaski, kłujący; - sosny: limba, górska, czarna, żółta, pospolita; - topole: biała, czarna, berlińska, amerykańska, szara Maxymowicza, bujna, późna, Simona; - jarząb: mączny, pospolity, pośredni, szwedzki; - wierzby: ostrolistna, biała iwa, wawrzynkowa, krucha i laurowa; - lipy: amerykańska, węgierska, drobnolistna, krymska, szerokolistna; - wiązy: polny, górski, szypułkowy, japoński; - głogi: szkarłatny, Carie’a, ostrogłowy, Lavallego, jednoszyjkowy, dwuszyjkowy, kropelkowy. Ponadto należy wymienić występujący w parku: buk pospolity z odmianami – purpurową i zwisającą, miłorząb dwuklapowy, kłęk kanadyjski, modrzewie – europejski i polski, magnolię japońską, korkowiec amurski, platan klonolistny, jedlicę Douglasa, perełkowiec chiński, cis pospolity oraz jałowiec: chiński, pospolity, płożący, sawina i łuskowaty. Miłośnikom starych drzew i znawcom ich urody należy polecić obejrzenie całych zespołów olch, porastających brzegi zbiorników wodnych.
Ciekawa, a nawet zaskakująco bogata na centrum miasta, jest fauna parku Łazienkowskiego. Na stawach przebywa w okresie jesienno-zimowym kilkaset kaczek-krzyżówek oraz licznie tu hodowane łabędzie nieme. Występują tu także w dużej liczbie takie drobne ptaki, jak: sikorka bogatka, sikorka modra, sikorka uboga, kowalik, dzięcioł pstry, dzięciołek, kos, szpak, gołąb grzywacz, słowik, wróbel domowy, kawka, gawron i wrona siwa. Ponadto na terenie parku na przelotach i w okresie zimowym można obserwować jemiołuszki, gile, czyżyki, raniuszki, a nawet bardzo u nas już rzadkiego, wspaniale ubarwionego zimorodka. Trudne do obserwacji ze względu na nocny tryb życia puszczyk i sowa pójdźka mają tu swoje kryjówki w pniach spróchniałych, starych drzew. Ponadto na terenie parku żyją: kuny domowe, wiewiórki, jeże, zające, węże zaskrońce oraz liczne gatunki płazów.