Kamienica usytuowana jest przy ul. Freta 22 na warszawskim Nowym Mieście. Jest dwupiętrowa, trzyosiowa. Wzniesiona została w pierwszej połowie XVIII w. dla Jana Szafranowicza. Odnawiano ją około połowy XIX w. z przekształceniem elewacji frontowej.

Zburzona została w 1944 r. Odbudowano ją w latach 1951-54 pod kierunkiem architektów Stanisławy i Jerzego Dutkiewiczów. Wedle opisu z 1839 r. na dachu znajdowała się wówczas „altana dla widoku na schody”, czyli latarnia oświetlająca klatkę schodową.

Odbudowując dom, znacznie pogrubiono niektóre jego dekoracyjne detale, toteż fasada uzyskała – miast późnoklasycystycznego – charakter „z czasów stanisławowskich”.