Pierwszy, zapewne drewniany, kościół istniał w Spławiu już pod koniec XIV w. Obecną, neogotcką świątynię datuje się na rok 1880. W tym czasie wybudowano służące do dzisiaj probostwo (1878) a na dzwonnicy zawieszono trzy dzwony, konsekrowane w 1891 roku przez Biskupa Likowskiego.

Kościół ucierpiał poważnie w czasie II wojny światowej – zniszczeniu uległy wówczas mury i neogotyckie wyposażenie. Po wyzwoleniu niezwłocznie przystąpiono do odbudowy kościoła. Obecny wystrój kościół zawdzięcza przede wszystkim księdzu proboszczowi Józefowi Pietrasowi, który w latach 1967-1968 dostosował wnętrze świątyni do zaleceń II Soboru Watykańskiego, m.in. rozebrano główny ołtarz, pozostawiając jedynie liczącą ponad 200 lat figurę patrona parafii wykonaną z drewna lipowego. Kolejni proboszczowie przeprowadzili remonty domu parafialnego i plebani. Powiększono i ogrodzono cmentarz parafialny, upiększono teren wokół kościoła i wybudował nową kaplicę cmentarną.