Do Pelplina cystersi trafili z kociewskiej wsi Pogódki, gdzie nie porafili znaleźć właściwego dla siebie miejsca. Pelplin położony w dolinie, pośród żyznych ziem, stał się miejscem, gdzie mogli dawać upust swoim regułom zakonnym nawołującym do prostoty i praktyki ubóstwa. Ta biedna, ale żyzna ziemia zaczęła się szybko zmieniać i przynosić korzyści zakonowi.

W 1823 r. przeniesiono do Pelplina stolicę biskupią z Chełmży. W miejscu prowadzonych przez cystersów wspaniałych ogrodów stanął okazały, wzniesiony w stylu neoromańskim, Pałac Biskupi. Ciągnące się wzdłuż południowego brzegu rzeki Wierzycy ogrody, otoczone ceglanym murem, były i są nadal, ozdobą tego zacisza. W 1 połowie XX wieku pałac przebudowano, otrzymał formę neoklasyczną. Dobudowano portyk z kolumnami oraz taras od strony parku.