W Lubięcinie, w czasach, gdy nosił jeszcze niemiecką nazwę Liebenzig wraz z rozwojem gminy ewangelickiej utworzono w XVII wieku cmentarz ewangelicki. Na jego lokalizację wybrano wznoszące się nad wsią wzgórze z kościołem św. Katarzyny. Zmarłych chowano wokół kościoła, a z czasem na stromym zboczu wzgórza.

Po 1945 r. cmentarz przejęli katoliccy osadnicy i zaczęli tutaj grzebać swoich zmarłych. Ewangelicka nekropolia z czasem ulegała postępującej degradacji. Większość nagrobków zostało zniszczonych.

Z ocalałych tablic nagrobnych utworzono niewielkie lapidarium przy ogrodzeniu cmentarza. Zobaczyć tutaj można m. in. epitafia z XVIII i XIX w. Lapidarium jest obecnie miejscem upamiętnienia dawnych mieszkańców Liebenzig, Kölmachen oraz Vikarey, osad, z których połączenia powstał dzisiejszy Lubięcin.