Jednonawowa, barokowa świątynia została wzniesiona przez dominikanów w latach 1784-1788. Nad emporą światyni wznosi się niewielka czworoboczna wieża przykryta hełmem. Kościół w znacznym stopniu zniszczony podczas II-giej wojny światowej oraz zdewastowany zostaje w latach 50 XX wieku odbudowany. Wyposażenie świątyni to przede wszystkim wykonany w stylu rokokowym ołtarz główny z figurami patrona św. Dominika oraz św. Katarzyny, rokokowa ambona oraz ołtarze boczne. Na uwagę zasługują freski przedstawiająca sceny z życia św. Dominika i dokonanych przez niego cudów.