Kamienica Karola Schmitta to budynek przy ulicy Świętojańskiej 5 na Starym Mieście. Dom ten nazywa się również kamienicą Gautierów od nazwiska jego właścicieli z XVIII w. Zanim jednak powstał obiekt, który możemy dziś oglądać, istniało w tym miejscu kilka innych budynków.

Początkowo w miejscu kamienicy Schmitta stały dwa oddzielne budynki. Pierwszy z nich, sąsiadujący z numerem 3, powstał w połowie XV w. Wzniosła go tutaj rzemieślnicza rodzina Krasków. W 1566 r. ówczesny właściciel Jan Kotek rozebrał dom Krasków, a w jego miejscu zbudował nowy. Kamienica była dwuosiowa, jednotraktowa, o sklepionych piwnicach. Drugi budynek był najpierw drewnianą budowlą należącą od końca XV do pierwszej połowy XVII w. do balwierzy służących księżom kościoła farnego. W jego miejscu w 1628 r. ksiądz Jan Mróz zbudował murowaną kamienicę.

Obie kamienice do pierwszej połowy XVIII w. kilkakrotnie zmieniały właścicieli. Wówczas budynki te nabył Karol Schmitt, który w 1728 r. połączył je, jednocześnie gruntownie przebudowując.

Powstała trzypiętrowa kamienica o ujednoliconej, siedmioosiowej elewacji. Na parterze usytuowano centralnie portal z drzwiami, a po bokach znalazły się dwa sklepy, do których prowadziły wejścia z korytarza. W XIX w. nadbudowano kamienicę dodatkowym czwartym piętrem.

Kamienica Schmitta zniszczona została podczas powstania warszawskiego do poziomu parteru. Ruiny rozebrano do piwnic, na których stanęła rekonstrukcja budynku autorstwa arch. Haliny Kosmólskiej. Prace nad odbudową trwały w latach 1953-1956. Kamienicy przywrócono wygląd, jaki otrzymała podczas przebudowy w 1728 r.

Dziś w kamienicy mieści się Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy.