Ciekawym przykładem przedwojennej, modernistycznej myśli architektonicznej w Warszawie jest kamienica zbudowana dla Juliana Glassa przy ulicy Lwowskiej 7.

Kamienica została zaprojektowana przez parę architektów Romana Sigelina i Jerzego Gelbarda w charakterystycznym dla nich stylu. Wybudowano ją w latach 1936-1937.

Budynek liczy pięć pięter oraz ma dziewięcioosiową fasadę z trzema wykuszami biegnącymi od pierwszej do ostatniej kondygnacji. Wykusze były chętnie wykorzystywanym elementem rozbijającym monotonię płaszczyzny fasady, a także nadającym jej cechy dynamiczne. Elewacja kamienicy pozostała oszczędna w zdobieniach, nie licząc gzymsu koronującego oraz delikatnego licowania okien. Wnętrza zaprojektowano w nowoczesny wówczas sposób, a zastosowane rozwiązania były aktualne jeszcze przez wiele następnych lat.

Kamienica Juliana Glassa przetrwała wojnę w dobrym stanie i dziś stanowi przykład budownictwa mieszkalnego końca okresu międzywojennego.