Do 1765 r. – kiedy została wytyczona jako ulica – była to droga narolna biegnąca wśród pól. Pięć lat później od znajdujących się przy niej licznych ogrodów otrzymała swoją obecną nazwę.

Już pod koniec XVIII w. była dość gęsto zabudowana, zaś przy rogach ulic Żelaznej i Wroniej usytuowane były dwa browary. W tym też czasie została wybrukowana. Od 1826 r. na posesjach pod późniejszym nr 2 znajdowała się popularna sala do tańca „Pod Trzema Murzynami” czynna do 1753. W latach 1737-38 na ulicy miał też swoją siedzibę teatr żydowski.

Po 1870 r. rozpoczęto intensywną zabudowę Ogrodowej kamienicami czynszowymi (zniszczonymi przez Niemców w 1944 r.). Na przełomie XIX i XX w. znikły ostatnie ogrody. W dwudziestoleciu międzywojennym Ogrodowa dochodziła do Placu Kercelego i zamieszkana była częściowo przez ludność żydowską, która została stąd wysiedlona w czasie wojny.

Większość zabudowy zniszczona została przez Niemców w 1944 r., ocalał tylko (wybudowany ok. 1930 r.) gmach sądów i kilka domów. Po wojnie ulica została zabudowana pięciopiętrowymi domami mieszkalnymi, poszerzona i wyasfaltowana.