Kościół Karola Boromeusza został wybudowany z fundacji Klementyny z Sanguszków Małachowskiej, następnie z dotacji rządu Królestwa Polskiego oraz ofiarności parafian u zbiegu ulic Chłodnej i Elektoralnej na terenie placu Pod Lwem, którego nazwa wywodziła się od posągu lwa znajdującego się na fasadzie dworu wojewody Bazylego Walickiego, na zakończeniu Osi Saskiej. Został wzniesiony w latach 1841-49 według projektu Henryka Marconiego w stylu neorenesansowym, na planie krzyża łacińskiego. Wzorowany był na rzymskiej bazylice Santa Maria Maggiore. Fasada jest flankowana dwiema wieżami i poprzedzona trójarkadowym przedsionkiem. Na fasadzie widnieją figury apostołów Piotra i Pawła. Fronton zwieńczony jest tympanonem, który przedstawia Karola Boromeusza udzielającego sakramentu Komunii mieszkańcom Mediolanu w czasie epidemii dżumy w 1579 roku. Przed głównym wejściem do kościoła mieszczą się postacie Ojców Kościoła, świętych Augustyna, Ambrożego, Grzegorza i Hieronima, które zostały wykonane w latach 1849-51 przez rzeźbiarzy Ludwika Kauffmana i Pawła Malińskiego. W bocznych elewacjach kościoła znajdują się kamienne rzeźby, które przedstawiają polskich świętych i błogosławionych - patronów polskich, tj. św. Stanisława biskupa, św. Stanisława Kostkę, św. Salomeę, św. Jadwigę, św. Bronisława, św. Jana Kantego, św. Józefa, św. Wojciecha, św. Kunegundę, św. Kazimierza, bł. Czesława, bł. Szymona z Lipnicy, bł. Ładysława z Gielniowa, św. Jana Kapistrana, św. Wincentego Kadłubka, św. Jana z Dukli, św. Barbarę, św. Rocha, św. Floriana i św. Jacka. Rzeźby zostały wykonane przez Teofila Godeckiego, Tadeusza Czajkowskiego, Józefa Mantzela oraz Edmunda Szczurkiewicza.