Powstały na przełomie XIX i XX w. okazały neorenesansowy gmach Sądu Grodzkiego w krótkim czasie stał się jednym z większych bielskich obiektów reprezentacyjnych i awansował do miana Centralnego Budynku Urzędniczego. Niektóre źródła za autora budowli uważają twórcę wielkomiejskiego wizerunku miasta architekta Karola Korna, który za ten projekt miał zostać mianowany przez cesarza Franciszka Józefa I do rangi kaiserlicher und königlicher Baurat, czyli cesarsko-królewskiego radcy budowlanego.

W czasie II wojny światowej budynek przeszedł w ręce administracji okupanta. Po wyzwoleniu, nacjonalizacji przekazano go do dyspozycji administracji państwowej wyzwolonego miasta bielska. W roku 1975 r., z racji utworzenia województwa bielskiego i zapotrzebowania na reprezentacyjny obiekt dla funkcjonariuszy partyjnych, rozpoczął „służbę” na rzecz PZPR jako siedziba Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bielsku-Białej.

W 1990 r., po zlikwidowaniu partii, decyzją władz miejskich zaadaptowano go dla celów dydaktycznych i umieszczono tu mające nadal swoją siedzibę IV Liceum Ogólnokształcące im. Komisji Edukacji Narodowej. Szkoła dysponuje równocześnie wspaniałym, stojącym w sąsiedztwie, neorenesansowym obiektem dawnej hali sportowej powstałej w 1898 r. na rzecz Miejskiego Towarzystwa Gimnastycznego.

Z racji założonych w Bielsku w 1896 r. pierwszego na świecie żydowskiego towarzystwa gimnastycznego i w 1900 r. gniazda Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" miasto stało się jednym z liczących się ośrodków gimnastycznych, rozwijając tę dyscyplinę wśród młodzieży i przygotowując kadry na pokazy sportowe.