Starania bielskich ewangelików o własną świątynię sięgają wieku XVII kiedy ziemie te były we władaniu austriackich Habsburgów będących zdecydowanymi przeciwnikami rozwoju ewangelizmu. Powstała w II połowie XVII w. komisja religijna zamykała istniejące kościoły, likwidowała przykościelne szkoły oraz na rozkaz cesarza usuwała księży i nauczycieli. Wytrwali w wierze zborowcy zmuszeni zostali do odbywania tajnych nabożeństw nocnych w organizowanych potajemnie kaplicach w leśnych ostępach Błatniej, Klimczoka, Równicy Czantorii i Goduli.
Dopiero po zakończeniu wojny północnej król szwedzki Karol XII, pokonawszy Augusta II, podpisując pokój w Altranstadt w Saksonii, zawarł w traktacie ugodę, tzw. reces egzekucyjny, w sprawie ewangelików śląskich. Na jej podstawie cesarz Józef I zezwolił na wybudowanie 6 kościołów ewangelickich tzw. „kościołów łaski”, z których jeden stanął w Cieszynie, co pozwoliło ewangelikom z Bielska uczestniczyć w nabożeństwach w kościele odległym o 40 km. Mimo, bieżących starań o budowę świątyni w mieście nie uzyskiwali zgody do czasu przejazdu cesarza Józefa II przez Bielsko podczas podróży do Rosji, który obiecał takie zezwolenie. Skutecznie jednak cały czas na drodze inicjatywie stawali panujący Habsburgowie i dopiero wydany przez cesarza Józefa II Patent Tolerancyjny otwarł możliwości budowy własnej świątyni.
Teren wybrano w sąsiedztwie istniejących murów miasta kupując nieruchomość składającą się z domu i dwóch ogrodów. W dniu 19 marca 1782 r. rozpoczęto budowę kładąc kamień węgielny. By nie tracić czasu i móc odprawiać nabożeństwa postawiono drewnianą kaplicę, spełniającą rolę kościoła. Budowę kościoła murowanego zakończono w 1791r. Zgodnie z założeniami Patentu Tolerancyjnego był to budynek prostokątny, bez wieży, która powstała dopiero w latach 1849-1852.
Kościół był świadkiem wielu wydarzeń historycznych oraz doświadczył kataklizmów, które go niszczyły, ale dzięki wytrwałości parafian systematycznie był odbudowywany. Ostateczny kształt uzyskał podczas przebudowy w 1881r., kiedy wg. projektu Heinricha von Ferstera nadano mu styl gotycki. Powstała świątynia trójnawowa, o sklepieniach krzyżowo-żebrowych z umieszczonym w centralnym miejscu obrazem z 1867r. autorstwa D.Penthera „Ukrzyżowanie Chrystusa”.