Na początku XX w. w Poznaniu trwała wielka budowa obiektów tzw. Dzielnicy Cesarskiej. Oprócz niej w mieście powstawały obiekty dla rozrastającej się pruskiej administracji. Jeden z takich budynków powstał w 1910 r. przy ulicy Paderewskiego, która na początku XX w. nosiła nazwę Nowa. Kiedy w 1904 r. kończono budowę dzisiejszego Muzeum Narodowego, budynku monumentalnego i reprezentacyjnego, stojące obok zabudowania klasztoru franciszkańskiego nie pasowały do pruskiej wizji tego miejsca. Przejęto więc i rozebrano budynki klasztorne, a w ich miejscu rozpoczęto budowę reprezentacyjnego kompleksu dla magistratu poznańskiego.

Zespół budowlany zaprojektowany został przez Hermanna Klotha z miejskiego Biura Technicznego, a ozdobiły go detale z najlepszych materiałów. Budynek, dostosowany do architektury kościoła franciszkanów, ozdobiły piaskowce i granity oraz piękny zegar mozaikowy umieszczony na ścianie wschodniej od strony ulicy Paderewskiego. Sam zegar wykonała firma Johanna Fryderyka Weule z Bockenen w Górach Harzu, a całość to dzieło firmy Otto Böttgeara z Poznania. Cyferblat zegara ma 2,7 m średnicy i ujęty jest między dwoma kolumnami z kapitelami. Do zegara prowadzi piaskowcowa galeryjka dla zegarmistrza.