Kleczew to liczące dziś około czterech tysięcy mieszkańców spokojne miasteczko pośród odkrywek węgla brunatnego w powiecie konińskim ziemskim.

Początki nowego miasta miały miejsce 12 stycznia 1366 r., kiedy to jego właściciel nadał mu status na prawie magdeburskim. XV i XVI w. to okres szybkiego rozwoju miasta. Kleczew zawdzięczał to zwłaszcza swojemu doskonałemu położeniu przy głównych szlakach handlowych prowadzących ze Śląska na Pomorze oraz z Wielkopolski na Mazowsze. Okres prosperity trwał do początków XVII w. Później miasto zaczęło przeżywać widoczny regres, w 1618 r. działało tu tylko siedemnastu rzemieślników. Upadek pogłębił pożar w 1648 r., który strawił znaczną część zabudowy.

Ponowny rozwój miasta rozpoczął się w drugiej połowie XVIII w., zapoczątkowany uruchomieniem manufaktury sukienniczej Jana Kluga, bankiera z Poznania. W XIX w. powstały w Kleczewie fabryki dywanów, sukna, szali i pasów, a także browar. Rozwój miasta w XIX w. miał wpływ na ostateczne ukształtowanie się jego struktury, w której zachowały się elementy dawnego założenia urbanistycznego.

Najstarszym dziś świadkiem historii miasta jest kościół parafialny, którego początki sięgają połowy XIV w. W 2007 r. decyzją konserwatora zabytków układ urbanistyczny Kleczewa został wpisany na listę zabytków.