Kaplica ta należy do Kościoła Polskokatolickiego założonego w XIX w. wśród Polonii amerykańskiej. Do Polski Kościół ten przybył ok. 1919 r. wraz z pierwszymi grupami reemigrantów. Jednakże historia kaplicy sięga kilkudziesięciu lat wcześniej.

Zbudowano ją w 1881 r. jako kaplicę cmentarną należącą do parafii św. Jakuba. Cmentarz ten, obecnie najstarszy z istniejących w Olsztynie, założony został w latach 70. XIX w. i funkcjonował do początku lat 60. ubiegłego wieku. Mimo że parafia polskokatolicka została utworzona 17 kwietnia 1965 r., kaplica przynależała do tej społeczności dopiero od 1972 r.

Świątynia usytuowana jest na niedużym wzniesieniu i ściśle przylega do wspomnianego już cmentarza. Sama kaplica jest niewielkich rozmiarów, zbudowana na planie prostokąta, z dwuspadowym dachem. Równie skromne jest jej wyposażenie; na uwagę zasługuje obraz Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny znajdujący się w ołtarzu głównym. Obraz ten pochodzi z Wrocławia i został przywieziony w latach 60. XX w. Natomiast z opuszczonego kościoła poewangelickiego w Biskupcu Pomorskim pochodzi wspomniany ołtarz i ambona. Według struktur Kościoła Polskokatolickiego olsztyńska parafia należy do dekanatu pomorsko-warmińskiego diecezji warszawskiej.

Będąc przy temacie tej kaplicy, nie można nie wspomnieć szerzej o sąsiadującym cmentarzu. W zaniedbanej już części nekropolii zachowały się resztki starych, wspaniałych nagrobków, pod którymi spoczywają szczątki znanych i znaczących osób w dawnym Olsztynie. Warto nadmienić, że znajduje się tu również nagrobek, który jest najstarszy ze wszystkich mieszczących na olsztyńskich cmentarzach.