Szczypiorno, dawniej wieś, dziś dzielnica Kalisza, włączona została w granice miasta w 1976 roku. Po Kongresie Wiedeńskim w roku 1815, kiedy zaborcy ustalili nowe granice, Szczypiorno stało się miejscowością graniczną między Prusami i Rosją.

W tym czasie wybudowano klasycystyczne koszary w kształcie podkowy dla garnizonu granicznego, a w pobliżu wzniesiono budynek urzędu celnego. Przejście to stało się jednym z najważniejszych przejść granicznych w Imperium Rosyjskim i było systematycznie rozbudowywane. W 1911 roku w komorze celnej pracowało 100 osób. W latach 1847-1850 naczelnikiem komory celnej był Wojciech Chmielowski, ojciec póżniejszego świętego Alberta Chmielowskiego, który spędził kilka lat dzieciństwa właśnie w Szczypiornie.

Podczas I wojny światowej w Szczypiornie powstał obóz jeńców wojennych różnych narodowości. W 1918 roku zorganizował się w koszarach Batalion Pograniczny składający się w większości z ochotników napływających z zaboru pruskiego. Póżniej wziął udział w walkach w powstaniu wielkopolskim. Po I wojnie światowej stacjonował w koszarach batalion 29 Pułku Strzelców Kaniowskich. W 1955 roku w koszarach umieszczono Centralny Ośrodek Służby Więziennej.