Jest to rezerwat archeologiczny - cmentarzysko szkieletowe. Znajdują się tu grobowce megalityczne, które pochodzą z 4000/3000 lat p.n.e. Zlokalizowanych jest tutaj dziewięć zrekonstruowanych grobowców kryjących w sobie pochówki osób kultury pucharów lejkowatych.

Zwłoki w grobowcach ułożone były centralnie, co mogło wskazywać, że wznoszone były ku czci naczelników rodów. Przy każdym z tych dziewięciu grobowców mieści się tablica informacyjna opisująca, co w danym grobie się znajdowało. Czoła grobowców mają ok. 2 m wysokości, a ich długość oscyluje ok. 100 m. Bardzo skromne są natomiast obstawy kamienne. Widoczne są tylko na czołach i końcach „piramid”. W zależności od grobowca stwierdzono tam od jednego do pięciu szczątków ludzkich, a także w niektórych, jak np. czwartym, ślady osady mieszkalnej.

Najciekawsza jest chyba informacja zawarta przy grobowcu numer siedem. Stwierdzono w nim jeden pochówek, ale i jamę z kośćmi ludzkimi zjedzonymi zapewne w trakcie uczty obrzędowej. Możemy się domyślać, ale raczej na pewno mamy tu do czynienia ze zwykłym ludożerstwem.