Kościół pw. Matki Boskiej Różańcowej, dawniej św. Szczepana, w Wełtyniu został wzniesiony w drugiej połowie XV w. prawdopodobnie na miejscu wcześniejszej budowli, gdyż pierwsze wzmianki o kościele we wsi pochodzą z 1299 r. Jest to budowla salowa, na planie wydłużonego prostokąta, z wyodrębnionym prezbiterium i z wieżą od strony zachodniej. Wieża jak i zakrystia zostały dobudowane na przełomie XV i XVI w. Kościół zbudowano z różnej wielkości głazów, tworząc z nich nierówne warstwy, oraz z czerwonej, gotyckiej cegły, z której wymurowane są detale architektoniczne. We wnętrzu znajduje się barokowy ołtarz z XVII w., który dawniej połączony był z amboną - obecnie ambona stoi oddzielnie. Ale największy zachwyt odwiedzających wnętrze kościoła wzbudzają freski namalowane prawie na całej powierzchni ścian nawy; najstarsze malowidła pochodzą z pierwszej połowy XVI w. Przedstawiają one historię Zbawienia - w ścianie północnej cykl rozpoczyna "Stworzenie Ewy" i "Grzech Pierworodny", a także "Pokłon Trzech Króli" mieszczący się we wschodniej części ściany. Można także zobaczyć m.in. "Cierniem Koronowanie", "Niesienie Krzyża", "Ukrzyżowanie", a na końcu "Sąd Ostateczny". Freski powstały w okresie przejściowym - od późnego gotyku do renesansu. W XVI w. kościół przejęli protestanci i wtedy malowidła zostały przykryte tynkiem, dopiero w 1961 r. podczas prac remontowych freski zostały ponownie odkryte. W murze otaczającym dawny cmentarz (obecnie plac przykościelny) zachowała się bramka cmentarna z XV w. z ostrołukowym przejazdem.