W Bełdowie już w średniowieczu, bo około 1416 r., przy drewnianym kościółku została ustanowiona parafia przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Mikołaja Trąbę. Jednak erekcja parafii szybko wygasła. Powtórne ustanowienie parafii nastąpiło w 1526 r. przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Jana Łaskiego. Wspomniany wyżej drewniany kościółek, wystawiony z fundacji arcybiskupów gnieźnieńskich, przetrwał do 1525 r., kiedy to został rozebrany. Na jego miejscu wystawiono następną, drewnianą świątynię ufundowaną przez właściciela wsi - Bełdowskiego. Świątynia ta została poświęcona przez sufragana gnieźnieńskiego, bp. Sebastiana Żydowskiego 13 listopada 1547 r. W 1897 r. - po 450 latach użytkowania - została rozebrana. Kolejny kościół został wzniesiony w centrum wsi w latach 1897-1901 z fundacji właściciela Bełdowa Jana Wężyka w stylu neobarokowym, według projektu warszawskiego architekta Stanisława Adamczewskiego. Kościół parafialny pod wezwaniem Wszystkich Świętych jest świątynią murowaną i został konsekrowany w 1901 r. przez bp. Kazimierza Ruszkiewicza. Świątynia posiada bogate, zabytkowe wyposażenie, a na przykościelnym terenie stoi plebania z ok. 1880 r., wzorowana na dworkach szlacheckich, oraz rośnie pięć wiązów będących pomnikami przyrody. We wnętrzu uwagę zwraca barokowy ołtarz główny z rzeźbą Boga Ojca i obrazem Ukrzyżowania z początku XVIII stulecia, jak również dwa boczne barokowe ołtarze z obrazami - Matki Bożej z Dzieciątkiem i Świętej Rodziny. Ponadto stojąca przy wejściu, pod organami, kamienna chrzcielnica i kropielnica z przełomu XV i XVI w., feretron rokokowy z figurką Matki Bożej, kielich, kapa oraz obrazy, m.in. Chrystus dźwigający krzyż, Matka Boża Szkaplerzna, nieznana święta. Obecnie parafia Wszystkich Świętych w Bełdowie należy do dekanatu aleksandrowskiego.