Jednym z ciekawszych zabytków Bełdowa jest dwór szlachecki w stylu klasycystycznym z przełomu XVIII i XIX w. z parkiem krajobrazowym. Budowla została wzniesiona przez rodzinę Wężyków w miejscu, w którym stał jeszcze starszy dwór w latach 1687-1775, być może nawet późnośredniowiecznej siedziby Bełdowskich. Dwór jest murowany z cegły w stylu północno-włoskiego renesansu, symetryczny, wzniesiony na planie prostokąta, podpiwniczony i otynkowany. Budynek w centralnej części jest parterowy, po bokach posiada piętrowe skrzydła.

Do dworu prowadzi aleja wysadzana lipami. W pobliżu dworu znajduje się też park o charakterze krajobrazowym, w którym można odnaleźć okazy drzew liczących po 180-250 lat, przeważają dęby, lipy i topole białe, a także wiązy, klony, świerki, modrzewie i olsze (kwalifikujące się do uznania za pomniki przyrody). Szczególną uwagę przyciągają przede wszystkim szpalery lipowe i grupy krzewów ozdobnych.

Na skraju parku mieści się kopiec stanowiący pozostałość po starszym dworze. Zasadniczy układ i kompozycja parku pozostały do dzisiaj bez zmian. Po drugiej wojnie światowej dwór został przejęty przez PGR i doprowadzony do stanu ruiny. Obecnie budynek jest niezamieszkały.