Od XV wieku na ziemiach polskich, w oparciu o wykorzystywanie procesu suchej destylacji drewna, funkcjonował przemysł wytwarzający smołę i poszukiwany w Europie dziegieć, a także terpentynę i spirytus drzewny. Od XV do XIX wieku były to istotne produkty eksportowe Polski wysyłane za granicę. W rodzimej tradycji zwano go smolarstwem. Pierwotnie oparty był na wykorzystywaniu dołów, potem pieców do pędzenia smoły (dziegciu), a później prymitywnych zakładów produkcyjnych nazywanych smolarniami lokalizowanych zwykle w lesie.

Na początku XIX wieku w Kobiórze funkcjonowała smolarnia, w której zamieszkujący ją smolarze, Schnabel i Sommer, uzyskiwali smołę i dziegieć na lokalną skalę. Smolarnia funkcjonowała do 1913 roku, kiedy to po zdominowaniu rynku przez produkcję przemysłową przestała funkcjonować jako zakład produkcyjny, a budynek został sprzedany innemu właścicielowi, który w nim zamieszkał.

W 2003 roku z inicjatywy Koła Związku Górnoślązaków w dawnej smolarni otwarto Muzeum Regionalne, w którym dzięki darom społeczeństwa lokalnego zebrano eksponaty dokumentujące miejscowe tradycje. Na bazie zgromadzonych materiałów zorganizowane zostały dwie stałe wystawy tematyczne: "Nasz DOM kochany i niezapomniany" i "Od ziarenka do bochenka".