W lasach znajdujących się w miejscowości Kobiór koło Tychów od września 1942 r. do sierpnia 1943 r., w czasie II wojny światowej, funkcjonował Podobóz KL Auschwitz-Birkenau. Teren podobozu był ogrodzony płotem z drutu kolczastego, w narożach mieściły się cztery wieże strażnicze. Wewnątrz ogrodzenia w trzech barakach znajdowało się 150 więźniów, których pilnowało 20 esesmanów. W większości więźniami byli Żydzi różnych narodowości, w tym: Polacy, Francuzi, Belgowie, Holendrzy i Czesi. Zatrudniani byli głównie przy wyrębie lasu, naprawie dróg leśnych, rozbiórce i reparacji starych domów oraz kopaniu rowów melioracyjnych. Z zachowanych dokumentów obozowych wynika, że w miejscu tym zostało zastrzelonych lub zginęło z wycieńczenia co najmniej 21 osób. W 1943 r. podobóz został rozwiązany, a pozostałych przy życiu więźniów przetransportowano do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Jesienią 1943 r. w tym miejscu przetrzymywani byli brytyjscy jeńcy wojenni, którzy pracowali w kobiórskim tartaku, a także załadunku drewna na sąsiadującej z nim bocznicy kolejowej. Po podobozie i obozie jenieckim pozostało jedynie szczere pole. Jak wynika z wypowiedzi mieszkańców, zabudowania zostały rozebrane zaraz po wojnie. W miejscu, gdzie znajdowała się brama wjazdowa do podobozu, postawiono obelisk upamiętniający to miejsce.