Parafię w Lubowidzu erygowano w wieku XIV. Pierwszy kościół drewniany p.w. Św. Andrzeja i Św. Małgorzaty wzmiankowany pod koniec XVI w. Lubowidz to miejscowość gminna położona ok. 10 km na północ od Żuromina, nad rzeką Wkrą. Kościół – wzniesiony w 1802 r. z fundacji K. Sierakowskiego, właściciela Lubowidza. Konsekrowany w 1804 r. Restaurowany w 1860 r. Remontowany w latach 1937 i 1966.

Orientowany, konstrukcji zrębowej, zewnątrz oszalowany z olistwowaniem. Dach kryty blachą, Korpus na planie prostokąta, prezbiterium węższe, zamknięte trójbocznie. Pod nim krypta. Do korpusu od zachodu dobudowana niska kruchta o równej szerokości, od południa kruchta boczna. Do prezbiterium od północy dostawiona zakrystia. Nad korpusem i prezbiterium wspólny dach dwuspadowy, nad kruchtą od zachodu trzyspadowy, nad kruchtą boczną i zakrystią dachy dwuspadowe. Na kalenicy umieszczona ażurowa ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę z cebulastym, blaszanym hełmem zwieńczonym krzyżem.

Wnętrze trójnawowe, rozdzielone czterema parami okrągłych słupów o głowicach toskańskich. Nad nawą główną i prezbiterium wspólna, pozorna kolebka, nad nawami bocznymi strop płaski z zaskrzynieniami. Chór muzyczny wsparty na czterech słupach. Wyposażenie wnętrza – jednorodne z końca XVIII i początku XIX: ołtarz główny, dwa boczne, ambona, chrzcielnica, konfesjonały i prospekt organowy.

Przy kościele drewniana dzwonnica, wzniesiona w XIX w. Konstrukcji słupowej wzmocnionej ryglami i zastrzałami, zewnątrz oszalowana z olistwowaniem. Dach krokwiowy kryty blachą. Na rzucie zbliżonym do kwadratu 5,00 x 4,70. Jednokondygnacyjna. Ozdobna stolarka drzwi i otworów okiennych. W górnej części wszystkich ścian po trzy otwory dzwonowe (kwadratowe, zakończone półkoliście). Dach namiotowy, zwieńczony drewnianą sterczyną.