Kościół gotycki z I poł. XVI w., kaplica grobowa rodziny Engeströmów, poł. XIX w., drewniana dzwonnica cmentarna (1958)

Zatopiona wśród drzew bryła gotyckiego kościoła najlepiej widoczna jest podczas bezlistnych pór roku. Świątynia (nieznanej fundacji) pochodzi z pierwszej połowy XVI w. Z całą pewnością została wybudowana w miejscu wcześniejszej, ponieważ pierwsza wzmianka o tutejszej parafii pochodzi już z 1298 r. Bryła kościoła zmieniała się przez wieki. Pierwotnie jednonawowa z transeptem, trójbocznie zamkniętym prezbiterium i gwiaździstym sklepieniem. W latach 1550-75 została powiększona o renesansową kaplicę grobową Potulickich. Dwa wieki później dobudowano kruchtę od strony zachodniej a po ponad stu latach – kolejną (neogotycką) od strony południowej (dziś pełni rolę głównego wejścia).

W dziejach świątyni zapisany jest epizod, kiedy – za sprawą Piotra Potulickiego - należała do protestantów (1556-86) a w czasie drugiej wojny pełniła rolę magazynu akt kościelnych. W mur otaczający świątynię, w latach 1893-96 wbudowana została kaplica grobowa Engeströmów . Tuż obok kościoła cmentarz założony w latach 1827-40 przez ks. Bażyńskiego z ciekawymi nagrobkami - m.in. grobowiec właścicieli majątku Sarbia, kwatera poległych w 1919 pod Zbąszyniem czy kompozycja ks. Humerczyka  będąca pomnikiem ofiar II wojny.

Poza ogrodzeniem stoi drewniana dzwonnica nakryta stromym, namiotowym dachem. Wybudowano ją już po wojnie (w latach 50.) na miejscu wcześniejszej z 1758 r. Razem z kościołem i mauzoleum Engeströmów wpisano ją do rejestru zabytków jako zespół sakralny kościoła parafialnego pw. Św. Stanisława Biskupa i Męczennika