Kamienica Długoszowska zlokalizowana jest na Rynku Starego Miasta pod nr 9. Pierwsze wzmianki o właścicielu posesji Hermanie notowane są na 1438 rok, i to on w tym miejscu wystawił kamienicę. Od 1501 właścicielami budynku przez prawie półtora wieku była rodzina Długoszów. W tym czasie budynek kilkakrotnie przebudowywano, a najistotniejsza przebudowa miała miejsce po pożarze w 1607 roku - wtedy budynek otrzymał układ trzytraktowy.

Po 1655 roku kamienica przeszła w ręce Aleksandra Gizy, a następnie kilkakrotnie zmieniała właścicieli, należąc m.in.: od 1705 roku do Szampanich, od 1743 roku do Franussich, od 1754 roku do starosty różańskiego Reynharda, później rodziny Rostków i Flaczkiewiczów, od 1844 roku była własnością Dąbkowskich i ich spadkobierców, od 1867 Krugerów, a od 1930 Gajnów.

Kamienica została zniszczona w 1944 roku, a odbudowana w latach 1952-53, według projektu Mieczysława Kuzmy i Józefa Chodaczka. Odtworzono wówczas fasadę trzyosiową a w przyziemiu portal z pierwszej połowy XVII w., boniowany, zamknięty półkoliście. Elewację natomiast zdobi polichromia o tematyce zwierzęcej z 1953 roku wykonana przez Juliusza i Krystynę Studnickich.