Ta wieloboczna baszta została wzniesiona w XIV wieku i wchodziła w skład średniowiecznych fortyfikacji Gdańska. Był to jeden z najwyższych punktów miasta - wznoszący się na 36 m. Baszta - dziś atrakcja turystyczna Gdańska - kiedyś pełniła funkcję wieży strażniczej i mogła stanowić samodzielną redutę obronną. To zadanie mogła pełnić dzięki grubym murom (u podstawy nawet 2,5 m), dużym zasobom prochu składowanym w podziemiu. Na poddaszu natomiast umieszczono drewniane pomosty, z których załoga w razie potrzeby mogła oblewać atakujących gorącą smołą lub wodą.

Baszta Jacek zawdzięcza swoją nazwę św. Jackowi, dominikaninowi, który przyczynił się do powstania w mieście klasztoru "czarnych mnichów".