Wólczańska Góra, leżąca ok. 700 m na południe od Wólki Dłużewskiej, najlepiej prezentuje się od strony nadświdrzańskich łąk. Nietypowo jak na mazowieckie warunki, dość wysoki, izolowany i zalesiony garb wznosi się blisko 30 m ponad poziom doliny. Wyraźnie góruje nad okolicą. W przeszłości w wyższej partii wzgórza rozpoznawano relikt tajemniczego wału, znajdowano też fragmenty pradziejowej ceramiki. Przypuszczano, że Wólczańska Góra mogła być miejscem kultu pogan.

Zdaniem geomorfologów jest wspaniałym przykładem ozu - polodowcowej formy utworzonej w szczelinie lądolodu z piasków i żwirów. W 1978 r. całe wzgórze objęto granicami rezerwatu "Wólczańska Góra". W prześwitach między sosnami pięknie z góry widać zieloną dolinę Świdra ze starorzeczami. Na szczycie znajduje się pamiątka z II wojny światowej - samotna mogiła kresowiaka, kaprala Piotra Szczuckiego z Krzemieńca, który 14 września 1939 r. zginął w bitwie pod Wólką Dłużewską.