Pałac Saski, przebudowany w XVIII w. z wcześniejszej rezydencji Morsztynów, stał się za Sasów rezydencją królewską. August II Mocny, król Polski i elektor saski, starał się nadać swojej warszawskiej siedzibie atrybuty godne władcy absolutnego doby baroku. Wzorem Wersalu okazały pałac miał stanowić element większego założenia przestrzennego, tzw. Osi Saskiej - ulokowano go, w myśl zasady entre cour et jardin, pomiędzy obszernym dziedzińcem (dziś pl. Piłsudskiego) a pałacowym ogrodem (dziś Ogrodem Saskim).

W latach 1838-1842 podczas przebudowy pałacu rozebrano jego część środkową, zastępując ją monumentalną kolumnadą wspartą na arkadach. W 1925 r. urządzono tu Grób Nieznanego Żołnierza. Drogą losowania spośród kilkunastu pól bitewnych wybrano Lwów. Szczątki żołnierza o nieustalonych personaliach poległego w czasie walk w obronie miasta ekshumowano z Cmentarza Orląt Lwowskich i pochowano pod arkadami pałacu Saskiego w Warszawie. Kiedy w grudniu 1944 r. Niemcy wysadzili budynek, Grób Nieznanego Żołnierza, choć uszkodzony, ocalał. Po wojnie jego trzy zachowane arkady stanowiły jedyny ślad po królewskiej rezydencji.

Niedawno w warszawskim ratuszu podjęto decyzję o odbudowie pałacu Saskiego. Na pl. Piłsudskiego pojawiły się ogrodzenia, zdjęto nawierzchnię, spod warstwy gruzu archeolodzy odkopali pałacowe fundamenty i piwnice. Nie rozpoczęto jednak prac budowlanych - najprawdopodobniej odbudowa zabytku poczeka. Ubiegły ją inwestycje związane z organizacją Euro 2012. Będąc na pl. Piłsudskiego (mimo że Grób Nieznanego Żołnierza jest otoczony parkanami, zmiany warty odbywają się regularnie), warto zwrócić uwagę na mały dąb rosnący w pobliżu Grobu (w lewo skos od kolumnady, patrząc w stronę fontanny Marconiego w Ogrodzie Saskim). Drzewko to własnoręcznie posadziła królowa brytyjska Elżbieta II w czasie wizyty w Polsce w 1996 r.