Kościół ewangelicki w Śliwicach pobudowano prawdopodobnie około 1896 roku (zapiski mówią też o 1893). Został on zbudowany z funduszy stowarzyszenia Gustawa-Adolfa. Była to organizacja, która powstała w 1832 roku. Nazwę wzięła od króla szwedzkiego Gustawa II Adolfa, który walcząc po stronie protestanckiej podczas wojny trzydziestoletniej zginął w bitwie pod Lutzen w roku 1632. Celem tej organizacji było wspomaganie rozwoju protestantyzmu.

Ewangelicka parafia w Śliwicach została powołana do życia w roku 1887. Do wspólnoty należało około 40 okolicznych miejscowości. W roku 1913 liczyła ona 739 członków. Największe skupiska tej ludności znajdowały się w Okoninach Nadjeziornych (kiedyś nazywano je z tego powodu Okoninami Niemieckimi). Właśnie w tym okresie wyznawców wiary ewangelickiej w okolicy Śliwic było najwięcej. Po uzyskaniu niepodległości przez Polskę, ludność niemiecka masowo opuszczała te tereny. Dlatego też w 1931 roku wyznawców wiary ewangelickiej było tutaj 145, a osiem lat później już tylko 120.

Pierwszym duszpasterzem, początkowo jako wikariusz, był pastor Carl Ferdinand Friedrich Petschrien, jego następcą, w roku 1891, został Heinrich Rudolf Otto Neumann. W latach 1895-99 pastorem był Albert von Schaewen, zastąpił go Hermann Carl Ernst Freyta. W kolejnych latach 1903-13 funkcję pastora pełnił Ernst Emil Carl Horn, a w latach 1914-19 Rudolf Rotger. Od 1919 do 1925 roku pastorem był Ernst Lunse. W latach 1927-45 wspólnota śliwicka była administrowana m.in. z Osia. Ostatnim pastorem (lata 1935-45), który odwiedził śliwicki kościół był Driemler.

Kościół po wojnie przeszedł we władanie miejscowego GS-u. Obecnie stoi pusty i czeka na lepsze czasy. Obok kościoła znajduje się cmentarz, który pomimo zniszczeń zachował swój kształt. Na nagrobkach można jeszcze odczytać nazwiska dawnych mieszkańców tych ziem.